Terugblikken en vooruitzien
Terugblikken en vooruitzien
Kort voor de zomervakantie hebben enkele lokale gemeenschappen de jaarlijkse lunch voor vrijwilligers gehouden. Een mooi gebaar van dankbaarheid. Dankbaarheid en weemoedig afscheid horen daar altijd weer bij.
Eerder dit jaar zijn er de activiteiten ter gelegenheid van het 150 jaar bestaan van de Bartholomeuskerk afgerond.
Met een groot succes, dankzij vele parochianen en mensen daarbuiten hebben we zo goed als € 70.000 voor Oekraïners ingezameld.
Terwijl de werkgroepen hun activiteiten afgerond hebben, die in de zomertijd stil worden gelegd, maak ik ongemerkt voor mezelf weer de balans op van een jaar vol wisselende ervaringen. De goede en teleurstellende, blije en verdrietige gebeurtenissen, de aangegrepen en gemiste kansen, ze horen er allemaal bij. Onvoorspelbaar als het weer in deze zomermaanden, zo is ook vaak het werken in het pastoraat van onze parochies.
Terwijl we bij verschillende bijeenkomsten afscheid namen van al die mensen die zich voor onze parochiegemeenschap hadden ingezet op allerlei fronten, bekroop me naast het gevoel van dankbaarheid, ook weer even de vrees hoe we in godsnaam al die lege plekken in ons midden weer op zouden moeten vullen. De wijngaard ligt klaar, maar waar halen we komend jaar weer de werkers vandaan?
Maar tegelijkertijd besef ik dat het antwoord op die vraag, eigenlijk al in de vraag besloten ligt. Zoals elk jaar weer, zal de Heer van de wijngaard ons vast wel weer nieuwe mensen op het spoor brengen. Hij kan ons de weg wijzen, maar wij moeten het samen doen. Daarom heeft de Heer ons mensen nodig, die het hart voor de lokale kerk en de hele parochie laat kloppen. En als de zomermaanden voorbij zijn, zullen we vol hernieuwd vertrouwen opnieuw samen uitgaan om te zaaien in de goede aarde van onze Christus Koning parochie. Parochiebestuur samen met de pastores zullen een beleidsplan voor de komende jaren maken.
Gaande en staande blijven in het pastoraat is leven in vertrouwen, is leven vanuit de wetenschap dat als de Heer het huis niet meer bouwt, wij ons als bouwers ook tevergeefs zullen inspannen. In die zin daagt het pastoraat in onze parochies ons elke keer weer uit om te blijven geloven en te beseffen dat we niet alles zelf in de hand hebben.
Terugblikkend waardeer je dan ook meer het wonder van activiteit, van creativiteit en enthousiasme, dat afgelopen jaar weer garant stond voor zoveel goede dingen die we samen mochten beleven. En dan besef je weer ten volle:
Niet wat wij samen weten te bereiken,
noch wat ons wordt aangedaan,
doet ons op- of ondergaan,
maar de wijze van ernaar te kijken,
zal ons verarmen of verrijken,
en bepalen hoe gelovig wij echt in het leven staan.
Pastor Stefan Bladowski
Terug naar de vorige pagina