Het interieur

De aanschaf van de allereerste kerkmeubelen en altaarbenodigdheden werden door een lening mogelijk gemaakt. Daarna heeft de kerk door schenkingen allerlei verfraaiingen kunnen aanbrengen.
In bijgehouden lijsten zijn vanaf 1862 de schenkingen die parochianen uit dankbaarheid en liefde voor God aan de kerk gegeven hebben terug te vinden. Zo zijn ook de glas-in-lood ramen te danken aan schenkingen. Het raam aan de rechterzijde van het priesterkoor is een afbeelding van de H. Lambertus en het raam aan de linkerzijde is een geschenk van de kerkmeester H. van Leeuwen bij gelegenheid van de Eerst Heilige Communie van zijn dochter Joanna (1880). Zij staat afgebeeld, knielend voor haar patrones.
Het raam boven de Antoniuskapel werd in 1949 aangebracht als toewijding en ter ere aan de H. Antonius. Later zijn er nog meer ramen aangebracht. Rechts het raam van Maria te Fatima en van de H.Thomas van Aquino, de kerkleraar van Maria.
Links zien we de drie blijde geheimen van de rozenkrans; „De blijde boodschap van de engel Gabriël aan Maria‟, ‟Het bezoek van Maria aan haar nicht Elisabeth‟ en „Christus geboorte‟. Deze ramen laten duidelijk zien dat de kerk is toegewijd aan Maria, die op haar beurt weer alle aandacht richt op haar zoon.

In de negentiende eeuw werd de kerk van binnen verwarmd door ondoel-matige stoven. Sinds 1931 wordt de kerk en pastorie echter verwarmd door een centrale verwarming. De aansluitingen op het elektrische net en de waterleiding zijn in 1922 en 1928 aangelegd.
In de loop der tijd is de kerk verschillende malen opgeknapt en veranderd. Bij het zilveren jubileum van de kerk schonken parochianen een nieuw altaar dat al snel door de verbouwing in het daarop volgende jaar, verbreedt kon worden.
Toen in 1968 door de liturgische vernieuwingen het oude altaar overbodig bleek, zijn tevens alle houten omlijstingen, die van een marmeren aanzien waren voorzien, verwijderd.
Alleen het schilderij in het priesterkoor, voorstellende Jezus aan het kruis met wenende vrouwen er omheen, werd na een schoonmaakbeurt weer opgehangen. De vloer van het priesterkoor is meerdere malen vervangen. De huidige vloer, is bij de restauratie in 1968 gelegd.

De heiligenbeelden, die door de jaren heen de kerk versierd hebben, zijn bij de restauratie in 1968 vanwege de liturgische vernieuwingen uit het interieur verdwenen. Evenals de kruisweg staties die in een grotere omvang de kerkmuren sierden. Zij zijn vervangen door kleinere kruisweg staties van beeldhouwer W. Friesen. Inmiddels hangen er kruiswegstaties van de beeldhouwer Gerard Héman. Deze zijn eind jaren 70 of begin jaren 80 aangeschaft.
In 1988 onderging de kerk nogmaals een grote restauratie, daar er nogal eens stukken steen vanuit het plafond naar beneden vielen. Bij deze restauratie verdween de biechtstoel uit de kerk en daarvoor in de plaats werd het Antoniuskapelletje verder ingericht. Met de omvangrijke verfbeurt werden andere kleuren in het kerkgebouw aangebracht en door het aanbrengen van andere verlichting, zoals schijnwerpers naar het altaar en de mooie kroonluchters boven het middenpad kreeg het interieur daarmee weer een frisse uitstraling.